Maria
Montessori w swoje praktyce kształcenia dzieci wprowadziła Katechezę
Dobrego Pasterza. Wierzyła mocno, że dziecko od początku poszukuje
religijnej drogi rozwoju. ( Proszę tu religijność rozumieć jak stanie
się w pełni człowiekiem).
Ostatnio w filmie publikowanym na youtube ( podaje link https://www.youtube.com/watch?v=dsYoUqdjskU ) słyszałam inspirujące słowa pewnego księdza. Według jego słów Jezus chciał pokazać nam i nauczyć nas jak stać się w pełni człowiekiem, wykorzystać w pełni nasz potencjał. Ale, co dla mnie najważniejsze, Krishnamurti, nauczyciel duchowy pisze, że edukacja sama w sobie to aktywność religijna.
............Te miejsca ( szkoły) istnieją, aby oświecać ludzi....dzieci, które muszą być edukowane poprawnie....edukowane tak, aby stały się religijnymi istotami ludzkimi.....
Jako osoba integralna, która nie lubi tak powszechnego rozdzielania oraz biorąc pod uwagę multi /interdyscyplinarną tendencję w edukacji ( Finlandia rezygnuje z przedmiotów w szkole na rzecz pełnej zintegrowanej edukacji) podejście Krishnamurtiego bardzo mnie zainteresowało. Religia nie jako przedmiot do wyuczenia, bo cała edukacja to aktywność religijna - stanie się w pełni człowiekiem. Sama wiedza " jak coś zrobić " bez nadania temu sensu, bez zdolności myślenia, bez poznania siebie i świata, bez duchowości niestety bardziej nam szkodzi niż pomaga.
Tak więc z miłą chęcią przybliżam wam i inspiruje tłumacząc niektóre słowa Krishnamurtiego z przygotowanego przez Scott H. Forbesa materiału: Education as a Religious Activity
"....Krishnamurti prezentuje edukację, jako religijną aktywność w czasach, gdy większość ludzi wciąż traktuje ją jak przygotowanie do osiągnięcia sukcesu w materialnym świecie. Ludzie często słyszą tylko to co oczekują lub chcą usłyszeć. Wszyscy chcemy potwierdzenia naszych opinii i perspektyw, ponieważ wolimy myśleć, że już poznaliśmy prawdę; wiemy co jest słuszne. Tak jest w kwestii spraw związanych z edukacją jak i spraw religii. Jednak obecny system edukacji zawodzi w rozwiązaniu istotnych światowych problemów, jest krytykowany za niespełnienie aspiracji społecznych i jest nieskuteczny w przygotowaniu ludzi w zmierzeniu się z wyzwaniami życia. Spojrzenie Krishnamurtiego łączące religię z nauką odpowiada na głębokim poziomie na wyzwania życia i porażki społeczeństw, spojrzenie tak desperacko dziś potrzebne.....
.......I przez całe życie Krishnamurti pracował, aby pomóc innym w poprawnym nauczaniu. To poprawne nauczanie opierało się na 4 filarach: intencji edukacji, fizycznym miejscu w którym odbywa się edukacja, natura uczestników procesu edukacji: studentów i kadry ( włączają pogląd - co oznacza być człowiekiem), aktywności w ramach procesu edukacji. Wszystkie te elementy Krishnamurti eksplorował i opisywał w religijnym kontekście, dla Krishnamurtiego edukacja to aktywność religijna....Krishnamurti upierał się, że celem edukacji jest wolność, miłość, dobro i kompletna transformacja społeczeństwa........
............Porównując - cel powszechnego systemu szkolnictwa to przygotowanie do sukcesu materialnego w zastałym, istniejącym społeczeństwie ( lub lekko zmienionym). Mimo to, że tak modne jest dziś deklarowanie szczytnych celów, w rzeczywistości czas spędzony i poświęcony na te celu w porównywaniu z przygotowaniem dzieci do zarabiania na życie jest zdecydowanie nierówno dzielony... Kolejną intencją według Krishnamurtiego w edukacji jest wolność........
Wolność jest na początku, to nie jest coś co może być zdobyte na końcu. Nie ma wolności, kiedy kończy się przymus. Wynikiem przymusu jest tylko przymus. Kiedy zdominujesz dziecko, przymusisz, aby wpasowało się w pewien wzór, nawet najbardziej idealistyczny, czy będzie ono na końcu wolne? Jeśli chcemy prawdziwej rewolucji w edukacji, musimy zagwarantować zdecydowaną wolność na początku, co oznacza, że i nauczyciel i rodzic muszą zapewnić dziecko wolność a nie pomoc, aby stało się tym czy tym.
......Szkoła to miejsce święte, religijne. To powinno wyrażać się w estetyce, panującej atmosferze i specjalnych przestrzeniach. Szkoły Krishnamurtiego to piękne miejsca i to nie przez przypadek. Piękno jest ważne, nie tylko ze względu na przyjemność jaką daje, ale wrażliwość na piękno jest powiązane z byciem religijnym i konieczne dla zdrowego rozwoju dziecka. Piękno powiązane jest z prawdą. Natura również jest ważną częścią szkół Krishnamurtiego. I znów nie dlatego, że jest przyjemnie w niej przebywać a dlatego, że Krishnamurti czuł, że relacja z przyrodą ma poważne implikacje dla relacji z tym co święte i dla zdrowego rozwoju i życia.
To nie jest sentymentalna czy romantyczna imaginacja, ale rzeczywistość relacji ze wszystkim co żyje i rusza się na ziemi. Jeśli nawiążesz relację z naturą to wtedy będzie miał relację z człowiekiem. Ale jeśli nie masz relacji z żywymi rzeczami na ziemi możesz stracić relację jaką masz z ludzkością, z istotami ludzkimi.
Dalszy ciąg w drugiej części posta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz